Łuszczyca – objawy

Łuszczyca jest chorobą przewlekłą, objawiającą się charakterystycznymi zmianami skórnymi. Za jej rozwój odpowiadają czynniki genetyczne oraz immunologiczne, ale mimo to lekarze nie są w stanie jednoznacznie określić co je powoduje. Jakie są objawy łuszczycy? Jak ją leczyć i czy możliwe jest całkowite jej wyzdrowienie?

Łuszczyca – co to jest?

Łuszczyca jest chorobą ogólnoustrojową, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami na skórze tzw. łuskami, które są skutkiem nadmiernego rogowacenia naskórka.

Czy wiesz, że…

Według szacowań, łuszczyca skóry dotyczy około 2% populacji w Polsce.

Wyróżnia się dwa typy łuszczycy:

• typ I: rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia. Wykazuje silny związek z predyspozycją genetyczną i cechuje go cięższy przebieg w porównaniu z typem II, ponieważ trudniej reaguje na leczenie
• typ II: swój początek ma między 50. a 70. rokiem życia. 

Odmiany łuszczycy

Jej rodzaje różnią się wyglądem, lokalizacją, intensywnością zabarwienia wykwitów czy charakterem łuski.

• Łuszczyca zwyczajna (plackowata) to najczęściej występująca odmiana. Typowe dla niej zmiany są wypukłe, okrągłe lub owalne, pokryte łuską, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, zlokalizowane na nogach, ramionach, kolanach i łokciach, plecach, głowie, rzadziej na twarzy, dłoniach, stopach, czy brzuchu.

• Łuszczyca krostkowa – zajęta zmianami skóra jest czerwona, opuchnięta i pokryta krostami z wydzieliną ropną. Ten rodzaj łuszczycy występuje w dwóch postaciach: uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (na dłoniach i stopach).

• Łuszczyca stawowa, czyli łuszczycowe zapalenie stawów – wyróżnia się przewlekłym zapaleniem stawów z łuszczycą lub bez łuszczycy skóry. Może występować tylko w jednej lokalizacji lub zajmować wiele stawów. Choroba ma na ogół łagodny przebieg, w rzadkich przypadkach ciężkiej postaci może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności.

• Łuszczyca paznokci może współistnieć ze zmianami skórnymi lub stanowić jedyny objaw choroby. Jej objawem jest naparstkowanie – w płytce paznokciowej powstają punktowe wgłębienia ułożone liniowo lub przypadkowo. W ciężkich postaciach płytki oddzielają się od siebie.

• Łuszczyca kropelkowa – zmiany mają kształt niewielkich grudek na czubku głowy, kończynach, czy tułowiu. Może pojawić się po infekcjach, najczęściej gardła.

• Łuszczyca wysiękowa (odwrócona) występuje w fałdach skórnych (pod pachami, w pachwinach, pod biustem). Zmiany są jaskrawoczerwone, błyszczące i pokryte łuską.

• Łuszczyca owłosionej skóry głowy – ostro odgraniczone, czerwone plamy lub tarczki pokryte srebrzystymi łuskami mogą wychodzić poza owłosioną skórę głowy, na czoło, kark i uszy. Towarzyszy im świąd. Zmiany mogą być mylone z łojotokowym zapaleniem skóry lub grzybicą.

Jak wygląda łuszczyca?

Charakterystycznymi objawami łuszczycy są:

• specyficzne zmiany skórne, które wynikają z zaburzonego procesu regeneracji naskórka
• świąd (głównie w okresie zaostrzenia zmian skórnych)

Początkowy wykwit łuszczycy swoim wyglądem przypomina grudkę barwy czerwonobrunatnej. Złuszcza się drobnymi płatami i odgranicza się w wyraźny sposób od otoczenia. Pierwsze zmiany posiadają wielkość między 1 mm a 1-2 cm i występują na rozległych przestrzeniach na skórze. Bardzo często pojawiają się po przebytej infekcji, jak na przykład angina.

Wykwity już rozwinięte w pełni osiągają wielkość kilku centymetrów i pokryte są mocno przylegającymi blaszkami łuszczycowymi, czyli łuskami skóry o srebrzystym odcieniu.

Zmiany mogą być umiejscowione w różnych obszarach ciała, najczęściej w okolicy kolan, łokci i skóry głowy.

Przyczyny łuszczycy

Niewątpliwie na rozwój choroby mają wpływ czynniki:

• genetyczne 
• immunologiczne 
• środowiskowe – infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza

Czy łuszczyca jest zaraźliwa?

Łuszczyca jest chorobą o charakterze nawrotowym, ale nie należy do chorób zakaźnych, dlatego nie można się nią zarazić.

Suplementy na łuszczycę – czy istnieją?

Suplementacja diety w łuszczycy nie zastąpi indywidualnie dobranego leczenia, ale może je jednak wspomóc. Dobrze dobrane witaminy i składniki mineralne posiadają efekt odżywczy, który wspomaga prowadzoną terapię łuszczycową.

Suplementację łuszczycową powinni stosować pacjenci, którzy zmagają się z niedoborem składników mineralnych i witamin w codziennej diecie. Dotyczy to wszystkich osób, które stosują diety niskoenergetyczne wpływające na zrzucenie niepotrzebnych kilogramów.

Specjalną uwagę na odpowiednią suplementację powinny zadbać również osoby, które wraz z łuszczycą, zmagają się z nietolerancją laktozy. Osoby te powinny zwiększyć suplementację wapniem, ponieważ jego niedobór wiąże się z zaburzeniami metabolicznymi czy zaburzeniami odżywiania.

Które witaminy stosować przy łuszczycy?

Witamina D

Witamina D jest najczęściej zalecaną witaminą do suplementacji. Dlaczego? Ze względu na jej nieustanne niedobory, które są charakterystyczne dla okresu jesienno-zimowego.

Niedobór witaminy D prowadzi do zaburzeń równowagi immunologicznej, rozwoju i zaostrzenia chorób o takim podłożu. Możemy zaliczyć do nich właśnie łuszczycę, ponieważ jest uważana za schorzenie, które wynika z zaburzonej pracy układu odpornościowego.

Witamina D wspomaga łagodzenie przebiegu łuszczycy. Ma duży wpływ na poprawę stanu i jakości naskórka.

Czy wiesz, że…

Witaminę D pozyskujemy tylko w 20% ze źródeł pokarmowych, a w pozostałej z ekspozycji na słońce.

Witamina D3

Witamina D3 jest pochodną witaminy D. Odpowiada za regulację gospodarki wapniowo-fosforanowej w ludzkim organizmie. Gdzie jej szukać? Jej źródło możemy znaleźć w wątróbce, żółtku jaj i rybach, na przykład w tranie.

Łuszczyca, jak i inne choroby dermatologiczne, może powodować niedobór witaminy D. Jej skutki możemy zauważyć w bólach kostno-mięśniowych, zaburzeniach w mineralizacji kości, problemach ze szkliwem czy po kondycji naszego naskórka. Nasza skóra staje się szorstka, pękająca i wrażliwa na dotyk.

Jak wyleczyć łuszczycę domowymi sposobami?

Poza stosowaniem odpowiednich leków czy maści, z objawami łuszczycy można walczyć, wykorzystując do tego domowe sposoby. Możemy zaliczyć do nich:

• odpowiednią higienę: woda wysusza skórę, ale mimo to właściwa higiena jest podstawą w walce z objawami łuszczycy. Mydło należy zastąpić specjalnymi emulsjami, które przeznaczone są do pielęgnacji chorej skóry. Długie kąpiele warto zastąpić prysznicem, po którym najlepiej jest dobrze natłuścić skórę.
• terapię słońcem: promieniowanie słoneczne przynosi ulgę blisko 80% chorych na łuszczycę. Wystawianie skóry na działanie słońca nazywamy fototerapią. Promienie słońca powodują, że wykwity chorobowe na skórze zmniejszają się.
• ocet winny: regularne przemywanie ciała octem winnym może pomóc w walce z łuszczycą. Najlepiej jest nasączyć wacik w occie winnym i pozostawić go na złuszczonej skórze na około pół godziny.
• aloes: jest najlepszy w walce z tą chorobą. Zawiera w sobie enzym, wykazujący silne działanie antybiotyczne. Aloes przyspiesza gojenie skóry i regenerację chorego naskórka, a także działa nawilżająco. Do przygotowania domowego żelu z aloesu, potrzebna będzie roślina aloesu i 450 mg sproszkowanej witaminy C. Jak go przygotować?
  • odłam zewnętrzne liście i obierz je z zewnętrznej powłoki
  • obrane fragmenty przełóż do wysokiego naczynia i zblenduj, aż uzyskasz mazistą konsystencję żelu, dodaj witaminę C i wymieszaj
• olej z czarnuszki: łączy ze sobą tymochinon i nigellon, działające przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i przeciwhistaminowo. Jak go stosować? Najlepiej jest go wcierać w obszar skóry objęty łuszczycą.

O czym nie zapomnieć po zakończeniu leczenia łuszczycy?

Po ustąpieniu zmian chorobowych należy unikać czynników, które mogą przyczynić się do ponownego rozwoju łuszczycy. Należą do nich:

• infekcje
• ogniska zapalne, np. zapalenie zatok, gardła
• palenie tytoniu

Więcej informacji o oleju z czarnuszki i jego wykorzystaniu w walce z chorobami skóry w artykule: Olej z czarnuszki na łuszczycę – jak stosować?