
Łuszczyca – objawy
Łuszczyca jest chorobą przewlekłą, objawiającą się charakterystycznymi zmianami skórnymi. Za jej rozwój odpowiadają czynniki genetyczne oraz immunologiczne, ale mimo to lekarze nie są w stanie jednoznacznie określić co je powoduje. Jakie są objawy łuszczycy? Jak ją leczyć i czy możliwe jest całkowite jej wyzdrowienie?
Łuszczyca – co to jest?
Łuszczyca jest chorobą ogólnoustrojową, która charakteryzuje się specyficznymi zmianami na skórze tzw. łuskami, które są skutkiem nadmiernego rogowacenia naskórka.
Czy wiesz, że…
Według szacowań, łuszczyca skóry dotyczy około 2% populacji w Polsce.
Wyróżnia się dwa typy łuszczycy:
- typ I: rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia. Wykazuje silny związek z predyspozycją genetyczną i cechuje go cięższy przebieg w porównaniu z typem II, ponieważ trudniej reaguje na leczenie
- typ II: swój początek ma między 50. a 70. rokiem życia.
Odmiany łuszczycy
Jej rodzaje różnią się wyglądem, lokalizacją, intensywnością zabarwienia wykwitów czy charakterem łuski.
- Łuszczyca zwyczajna (plackowata) to najczęściej występująca odmiana. Typowe dla niej zmiany są wypukłe, okrągłe lub owalne, pokryte łuską, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry, zlokalizowane na nogach, ramionach, kolanach i łokciach, plecach, głowie, rzadziej na twarzy, dłoniach, stopach, czy brzuchu.
- Łuszczyca krostkowa – zajęta zmianami skóra jest czerwona, opuchnięta i pokryta krostami z wydzieliną ropną. Ten rodzaj łuszczycy występuje w dwóch postaciach: uogólnionej (jest to jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (na dłoniach i stopach).
- Łuszczyca stawowa, czyli łuszczycowe zapalenie stawów – wyróżnia się przewlekłym zapaleniem stawów z łuszczycą lub bez łuszczycy skóry. Może występować tylko w jednej lokalizacji lub zajmować wiele stawów. Choroba ma na ogół łagodny przebieg, w rzadkich przypadkach ciężkiej postaci może prowadzić do zniszczenia stawów i niesprawności.
- Łuszczyca paznokci może współistnieć ze zmianami skórnymi lub stanowić jedyny objaw choroby. Jej objawem jest naparstkowanie – w płytce paznokciowej powstają punktowe wgłębienia ułożone liniowo lub przypadkowo. W ciężkich postaciach płytki oddzielają się od siebie.
- Łuszczyca kropelkowa – zmiany mają kształt niewielkich grudek na czubku głowy, kończynach, czy tułowiu. Może pojawić się po infekcjach, najczęściej gardła.
- Łuszczyca wysiękowa (odwrócona) występuje w fałdach skórnych (pod pachami, w pachwinach, pod biustem). Zmiany są jaskrawoczerwone, błyszczące i pokryte łuską.
- Łuszczyca owłosionej skóry głowy – ostro odgraniczone, czerwone plamy lub tarczki pokryte srebrzystymi łuskami mogą wychodzić poza owłosioną skórę głowy, na czoło, kark i uszy. Towarzyszy im świąd. Zmiany mogą być mylone z łojotokowym zapaleniem skóry lub grzybicą.
Jak wygląda łuszczyca?
Charakterystycznymi objawami łuszczycy są:
- specyficzne zmiany skórne, które wynikają z zaburzonego procesu regeneracji naskórka
- świąd (głównie w okresie zaostrzenia zmian skórnych)
Początkowy wykwit łuszczycy swoim wyglądem przypomina grudkę barwy czerwonobrunatnej. Złuszcza się drobnymi płatami i odgranicza się w wyraźny sposób od otoczenia. Pierwsze zmiany posiadają wielkość między 1 mm a 1-2 cm i występują na rozległych przestrzeniach na skórze. Bardzo często pojawiają się po przebytej infekcji, jak na przykład angina.
Wykwity już rozwinięte w pełni osiągają wielkość kilku centymetrów i pokryte są mocno przylegającymi blaszkami łuszczycowymi, czyli łuskami skóry o srebrzystym odcieniu.
Zmiany mogą być umiejscowione w różnych obszarach ciała, najczęściej w okolicy kolan, łokci i skóry głowy.
Przyczyny łuszczycy
Niewątpliwie na rozwój choroby mają wpływ czynniki:
- genetyczne
- immunologiczne
- środowiskowe – infekcje, niektóre leki (m.in. przeciwmalaryczne, beta-blokery, cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne), stres, palenie tytoniu, picie alkoholu, ciąża i poród, menopauza
Czy łuszczyca jest zaraźliwa?
Łuszczyca jest chorobą o charakterze nawrotowym, ale nie należy do chorób zakaźnych, dlatego nie można się nią zarazić.
Suplementy na łuszczycę – czy istnieją?
Suplementacja diety w łuszczycy nie zastąpi indywidualnie dobranego leczenia, ale może je jednak wspomóc. Dobrze dobrane witaminy i składniki mineralne posiadają efekt odżywczy, który wspomaga prowadzoną terapię łuszczycową.
Suplementację łuszczycową powinni stosować pacjenci, którzy zmagają się z niedoborem składników mineralnych i witamin w codziennej diecie. Dotyczy to wszystkich osób, które stosują diety niskoenergetyczne wpływające na zrzucenie niepotrzebnych kilogramów.
Specjalną uwagę na odpowiednią suplementację powinny zadbać również osoby, które wraz z łuszczycą, zmagają się z nietolerancją laktozy. Osoby te powinny zwiększyć suplementację wapniem, ponieważ jego niedobór wiąże się z zaburzeniami metabolicznymi czy zaburzeniami odżywiania.
Które witaminy stosować przy łuszczycy?
Witamina D
Witamina D jest najczęściej zalecaną witaminą do suplementacji. Dlaczego? Ze względu na jej nieustanne niedobory, które są charakterystyczne dla okresu jesienno-zimowego.
Niedobór witaminy D prowadzi do zaburzeń równowagi immunologicznej, rozwoju i zaostrzenia chorób o takim podłożu. Możemy zaliczyć do nich właśnie łuszczycę, ponieważ jest uważana za schorzenie, które wynika z zaburzonej pracy układu odpornościowego.
Witamina D wspomaga łagodzenie przebiegu łuszczycy. Ma duży wpływ na poprawę stanu i jakości naskórka.
Czy wiesz, że…
Witaminę D pozyskujemy tylko w 20% ze źródeł pokarmowych, a w pozostałej z ekspozycji na słońce.
Witamina D3
Witamina D3 jest pochodną witaminy D. Odpowiada za regulację gospodarki wapniowo-fosforanowej w ludzkim organizmie. Gdzie jej szukać? Jej źródło możemy znaleźć w wątróbce, żółtku jaj i rybach, na przykład w tranie.
Łuszczyca, jak i inne choroby dermatologiczne, może powodować niedobór witaminy D. Jej skutki możemy zauważyć w bólach kostno-mięśniowych, zaburzeniach w mineralizacji kości, problemach ze szkliwem czy po kondycji naszego naskórka. Nasza skóra staje się szorstka, pękająca i wrażliwa na dotyk.
Jak wyleczyć łuszczycę domowymi sposobami?
Poza stosowaniem odpowiednich leków czy maści, z objawami łuszczycy można walczyć, wykorzystując do tego domowe sposoby. Możemy zaliczyć do nich:
- odpowiednią higienę: woda wysusza skórę, ale mimo to właściwa higiena jest podstawą w walce z objawami łuszczycy. Mydło należy zastąpić specjalnymi emulsjami, które przeznaczone są do pielęgnacji chorej skóry. Długie kąpiele warto zastąpić prysznicem, po którym najlepiej jest dobrze natłuścić skórę.
- terapię słońcem: promieniowanie słoneczne przynosi ulgę blisko 80% chorych na łuszczycę. Wystawianie skóry na działanie słońca nazywamy fototerapią. Promienie słońca powodują, że wykwity chorobowe na skórze zmniejszają się.
- ocet winny: regularne przemywanie ciała octem winnym może pomóc w walce z łuszczycą. Najlepiej jest nasączyć wacik w occie winnym i pozostawić go na złuszczonej skórze na około pół godziny.
- aloes: jest najlepszy w walce z tą chorobą. Zawiera w sobie enzym, wykazujący silne działanie antybiotyczne. Aloes przyspiesza gojenie skóry i regenerację chorego naskórka, a także działa nawilżająco. Do przygotowania domowego żelu z aloesu, potrzebna będzie roślina aloesu i 450 mg sproszkowanej witaminy C. Jak go przygotować?
- odłam zewnętrzne liście i obierz je z zewnętrznej powłoki
- obrane fragmenty przełóż do wysokiego naczynia i zblenduj, aż uzyskasz mazistą konsystencję żelu, dodaj witaminę C i wymieszaj
- olej z czarnuszki: łączy ze sobą tymochinon i nigellon, działające przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i przeciwhistaminowo. Jak go stosować? Najlepiej jest go wcierać w obszar skóry objęty łuszczycą.
O czym nie zapomnieć po zakończeniu leczenia łuszczycy?
Po ustąpieniu zmian chorobowych należy unikać czynników, które mogą przyczynić się do ponownego rozwoju łuszczycy. Należą do nich:
- infekcje
- ogniska zapalne, np. zapalenie zatok, gardła
- palenie tytoniu
Więcej informacji o oleju z czarnuszki i jego wykorzystaniu w walce z chorobami skóry w artykule: Olej z czarnuszki na łuszczycę – jak stosować?